آسیب‌شناسی اقتصاد مقاومتی در استان قزوین و راهکارهای افزایش درجه مقاومت‌پذیری

در حال حاضر بایستگی چهار مفهوم در برنامه‌ریزی توسعه اهمیت زیاد پیدا کرده است. این مفاهیم عبارتند از توسعه پایدار، توسعه انسانی، مسأله یادگیری و در نهایت "تاب‌آوری"، که فلسفه وجودی آن افزایش تعداد و گستردگی و عمق آثار شوک‌های برون‌زا بر سرنوشت ملی است. وجه اشتراک اقتصاد مقاومتی به مفهوم «مقاوم­سازی اقتصاد ملی در مقابل تغییرات، مخاطرات و تهدیدهای داخلی و خارجی بر سر راه پیشرفت و دستیابی به چشم­انداز کشور» با ادبیات علمی ‌رایج در حوزه اقتصاد، "تاب­آوری اقتصادی" است. «در مباحث رایج جهانی اصطلاح اقتصاد مقاومتی دیده نمی­شود و بیش­تر از اصطلاح تاب­آوری اقتصادی استفاده شده است». در این پژوهش نیز اقتصاد مقاوم را معادل اقتصاد تاب­آور در نظر خواهیم گرفت با دانستن این تفاوت که فرض مندرج در مفهوم­های رایج جهانی از اقتصاد مقاومتی، ناظر بر گذرا بودن و استثنا بودن موقعیت تکانه­ها و به­تبع موقعیت مقاومت است، در حالی که مفهوم­پردازی اقتصاد مقاومتی در داخل مبتنی بر فرض استمرار فشار خارجی و به­تبع شرایط مقاومت است. چنانچه هيچ دستورالعمل شفافی در مورد چگونگی اندازه­گيری تاب­آوری اقتصادی کشور و به تبع سهم اقتصاد استان‌ها در تاب‌آوری اقتصادی وجود نداشته باشد، تصميم­گيرندگان قادر نخواهند بود دست به انتخاب­های آگاهانه در مورد سیاست­ها، برنامه­ها یا دخالت­هایی كه بيشتر بر تاب­آوری مؤثر هستند، بزنند. بنابراین طراحی شاخصی برای آسیب‌شناسی وضع موجود مقاومت اقتصادی استان‌ها (به طور خاص استان قزوین) جهت ارائه راهکارهایی برای افزایش آن ضروری به نظر می‌رسد که نتیجه این طرح نیز جهت اجرا قابل ارائه به ستاد فرماندهی اقتصاد مقاومتی در استان خواهد بود.