تشخیص و درمان مدل سلولی سرطان سینه با استفاده از نانو ذرات طلا میله ای کونژوگه با پپتید مشتق شده از آزورین

امروزه استفاده از نانوتکنولوژی در درمان سرطان به عنوان یک تکنیک کاربردی تلقی می‌شود. در این میان نانومیله‌های طلا به علت داشتن ابعاد و اندازه مناسب جهت اتصال نانوداروها مانند پپتیدهای نفوذپذیر به سلول و همچنین جذب تابش لیزر مادون قرمز و ایجاد پدیده هایپرترمیا مورد توجه قرار گرفتند. در این مطالعه نانومیله‌های طلا با روش بدون بذر سنتز شده و پس از اتصال با پلی‌لینکر با رده سلولی نرمال و سرطانی پستان مواجهه شدند تا اثر درمانی آن بر سرطان پستان (MCF-7) مورد ارزیابی قرار گیرد. با استفاده از طیف‌های اسپکتروفتومتری (UV-VIS)، تبدیل فوریه به مادون قرمز (FTIR)، پراکندگی نور دینامیکی (DLS)، عکس میکروسکوپ الکترونی عبوری (TEM) و پتانسیل زتا ویژگی‌های مرحله‌ای نانومیله‌های طلا به تنهایی، نانومیله‌های طلا با پلی لینکر مورد تایید قرار گرفت. سپس با استفاده از تست MTT و تابش لیزر مادون قرمز (NIR) میزان سمیت نانومیله‌های طلا مورد ارزیابی قرار گرفت. براساس نتایج مطالعه اتصال پلی‌لینکر به نانومیله‌های طلا و جایگزینی آن با CTAB به عنوان یک سورفاکتانت دولایه‌ای با سمیت بالا و تابش لیزر مادون قرمز (NIR) موجب مرگ سلولی در رده سلولی سرطان پستان (MCF-7) خواهد شد. نتایج مطالعه حال حاضر با کاهش سمیت نانومیله‌های طلا متصل به پلی‌لینکر (SH-PEG7500-NH2) در آزمون رنگ‌سنجی MTT، افزایش میزان زنده ماندن رده سلولی MCF-7 در غلظت‌های پایین‌تر و همچنین افزایش میزان مرگ سلولی پس از تیمار با نانومیله‌های طلا-پلی لینکر پس از مواجهه با لیزر مادون قرمز (NIR) نشان‌دهنده افزایش اثربخشی این ترکیبات بر رده سلولی سرطان پستان MCF-7 می‌باشد.